Chiromancja

Ręce są dla człowieka częścią ciała niezmiernie istotną. Zauważono, że ręce poszczególnych ludzi różnią się od siebie tak dalece, jak dalece różni są ci ludzie. Nie ma dwóch osób o jednakowych dłoniach.

Prawidłowy odczyt dłoni wymaga dużej wiedzy i doświadczenia, które nabywa się z czasem. Mowa dłoni nie dla każdego jest zrozumiała. Chiromancja posługuje się własnym aparatem pojęciowym, terminologią wywodzącą się z astrologii. Z upływem czasu czytanie z dłoni przekształciło się w ściśle wypracowany system określonych, typowych i nie podlegających zmianie znaków, które w poważnym stopniu klasyfikują człowieka i jego osobowość.

Można powiedzieć, że chiromancja jest najbardziej rozwiniętą nauką, która objaśnia cechy charakteru człowieka opierając się na odczycie znaków zewnętrznych. Charakter człowieka znajduje wierne odbicie na dłoni, cała zaś dłoń stanowi część badanej całości.

Jest wielkim błędem objaśniać znaczenie poszczególnych linii i wzgórków na dłoni, nie uwzględniając ich układu całościowego. Linie, wzgórza, pagórki, znaki i figury, ich kształt i wyrazistość, należy oceniać w relacji wzajemnej i tylko w relacji wzajemnej, gdyż tworzą one całość obrazu.

Dlaczego jednak czyta się z ręki? W ręce znajdują się zakończenia tysięcy nerwów mający bezpośredni kontakt z mózgiem, trwa zatem nieustanny, dwustronny ruch bodźców przekazywanych za pomocą tych nerwów. Ze względu na ten ruch linie i znaki na dłoni mają odzwierciedlać osobowość, warunki psychiczne i fizyczne. Chiromanci wyczuwali to intuicyjnie.

Dzisiejsza nauka znajduje poparcie dla tej teorii, a niektórzy genetycy i psychiatrzy stosują analizę dłoni jako badanie pomocnicze w diagnozowaniu rozmaitych schorzeń fizycznych i umysłowych. Każdy odczyt jak każda istota ludzka, składa się z elementów dobrych i złych. W przedmiocie tak szerokim i złożonym jak chiromancja jest zbyt wiele czynników. Nie można ich interpretować nie mając dostatecznej wiedzy w tym temacie.

Trzeba przestudiować wiele rąk zanim można będzie zaufać swojej umiejętności rozpoznania szczegółów. Powinno się pamiętać o ułożeniu wszystkich szczegółów w kompletny, spójny obraz, zanim przedstawi się interpretację.