Chiromancja

Chiromancja (z gr. cheir = ręka, manteia = wróżenie) - wróżenie z dłoni. Zagadnienie to było różnie nazywane na przestrzeni wieków np. nauka starożytna, sztuka dywinacyjna, wróżenie lub umiejętność odczytywania losów ludzkich z dłoni.

Chirognomia to badanie konturów, zewnętrznych kształtów dłoni (szerokość, długość), spoistości wnętrza dłoni, kształtu palców i określanie ogólnego wyrazu. Chirologia polega na badaniu wnętrza dłoni, tj. wzgórków, linii i znaków.
Zainteresowanie tym tematem rozpoczęło się ok. 5000 lat temu, a za kolebkę owej sztuki uważane są kraje wschodu: Indie, Chiny, Syria i Egipt.
Obserwując położenie gwiazd na niebie, dostrzeżono podobieństwo linii na dłoniach do linii łączących poszczególne gwiazdy. Przerysowano na dłonie linie i na ich podstawie przepowiadano losy ludzi począwszy od ich urodzenia, aż do późnej starości. Wszystkie wiadomości na ten temat przekazywane były ustnie z pokolenia na pokolenie.
Pierwsze wzmianki o chiromancji w Europie pojawiły się w 1448. Przez następne lata sztuka ta straciła na popularności i powrócono do niej dopiero po 1700.
W późniejszych latach badaniami nad chiromancją zajęli się astrologowie, którzy zauważyli, że na dłoniach oprócz znaków i linii przypominających mapę gwiezdną znajdują się wzgórki, i w ten sposób poszerzyli wiedzę przypisując każdemu wzgórkowi i palcom dłoni odpowiednie planety.
Każda dłoń rozpatrywana jest oddzielnie, ponieważ według poglądów chiromantów:
• lewa dłoń ma związek z tym co ukryte, a mianowicie z przeznaczeniem człowieka czyli z tym co się w jego życiu wydarza, a na co nie ma wpływu. Na podstawie lewej dłoni określany jest charakter człowieka, jego osobowość, uzdolnienia, wady i zalety
• prawa dłoń służy do ustalenia postawy i działania człowieka - ta dłoń została nazwana przez chiromantów dłonią wolnej woli.

Sztuka chiromancji nie wymaga skomplikowanych obliczeń ani przygotowań. Wystarczy popatrzeć na ręce i trafnie zinterpretować ich wygląd oraz znajdujące się wewnątrz dłoni linie. Praktyk potrafi oglądać dłonie i analizować ich zapisy nawet 2-3 godziny, a opis osobowości i losu może wtedy przypominać dłuższe, wielostronicowe wypracowanie niczym porządna diagnoza psychologiczna. Nie ma w praktyce dwóch takich samych rąk, chociaż bywają podobne ich cechy. Każdy człowiek na swój własny, indywidualny rysunek, który zmienia się wraz z upływem czasu. Chociaż kształt obu dłoni jest taki sam, to linie na prawej ręce (przyszłość, wola) są różne od linii na lewej ręce (przeszłość, podświadomość).

Do przepowiadania losu używa się często tej ręki, którą piszemy. Osobom praworęcznym wróży się z ręki prawej, osobom leworęcznym - z lewej. Nazywa się ją ręką główną. Jej linie ujawnią zdolności, talenty i opiszą przeznaczenie. Druga ręka także potrzebna jest do wróżenia chiromantycznego. Z układu jej linii odczytamy informacje na temat marzeń, uczuć i tęsknot. Ważny jest także kształt dłoni. Dłonie kwadratowe mają osoby praktyczne i zdecydowane, a dłonie prostokątne osoby łagodne i wyrozumiałe.


Typy dłoni

• Elementarny – tego rodzaju dłoń charakteryzuje ludzi, ciężko pracujących fizycznie od wielu pokoleń czy wcieleń. Cechują ją krótkie palce i szeroka silna dłoń.
• Szpatułkowaty – dłoń duża i szeroka, palce nieco dłuższe i grube, o tępych szerokich końcach, należą do człowieka czynu, nie filozofa.
• Stożkowaty – dłoń charakteryzująca się krótkimi szczupłymi palcami, i stożkowatym kształtem samej dłoni. Należą one do osoby pobudliwej, porywczej, impulsywnej i pełnej życia – jest trudna we współżyciu.
• Kwadratowy – ten typ dłoni należy do osób systematycznych i rzeczowych, statecznych i szanujących prawo. Wykazuje skłonność do konserwatyzmu.
• Sękaty – tępe końce palców, duże wyraziste stawy. Cechuje osobę, która przywiązuje duże znaczenie do materialnej strony życia, jest zdecydowana, logiczna i mądra. To typ filozoficzny.
• Szpiczasty – palce szczupłe, dłoń szczupła, końce palców szpiczaste. To dłoń należąca do osoby idealistycznej, niepraktycznej, nieoszczędnej i niezapobiegliwej.
• Typ mieszany – to zbiór cech wszystkich powyższych typów. W zależności od tego, który typ przeważa, tak też układają się cechy takiej osoby.
• Jakość skóry i kolor dłoni
•
• Skóra na dłoni:
•
• Gładka - wrażliwość
• Wilgotna - nerwowość
• Pomarszczona - oschłość
• Sucha - opryskliwość
• Kolor dłoni:
•
• Różowy - zrównoważony, pogodny, zdrowy
• Czerwony - emocje
• Żółty - zazdrość, kłopoty z wątrobą
• Złoty - energia, samodzielność
• Blady - bezradność
• Biały - wyrozumiały
• Ziemisty - uparty
• Siny – mściwy
• Budowa dłoni
•
• Dłoń płaska - trwałe przekonania, rozwaga, brak umiejętności dyplomatycznego załatwiania spraw
• Dłoń wklęsła - brak pewności siebie, skrytość, walka ze światem
• Dłoń duża - precyzyjne prace, można na takiej osobie polegać
• Dłoń mała - człowiek zaangażowany w "wielkie sprawy", wielkie ambicje, wysoko mierzy
• Dłoń szeroka - człowiek pracowity, praca jest dla niego bardzo ważna
• Dłoń smukła - taki człowiek robi tylko to, co lubi lub musi, nie lubi robić nic za kogoś innego
• Dłoń umięśniona - dużo energii, przy braku taktu
• Dłoń pulchna - wrażliwy, delikatny, może szukać pomocy u innych
• Dłoń koścista - oschły, podejrzliwy