Kamienie szlachetne szczęśliwe dla zodiakalnych Raków

Szmaragd – odmiana berylu, minerału należącego do grupy krzemianów. Nazwa pochodzi od gr. smaragdos (a także łac. smaragdus – zielony).
Często zawiera inkluzje gazowe, ciekłe i mineralne: kalcyt, piryt, biotyt, talk, dolomit, fuchsyt, apatyt, aktynolit oraz inne minerały. Charakter inkluzji często zdradza miejsce pochodzenia danego okazu. Szczególnie cenną, niezmiernie rzadką odmianą jest szmaragd trapiche, w którym widoczny jest w przekroju poprzecznym kryształu wzór sześcioramiennej gwiazdy. Odmiana ta pozyskiwana jest w okręgu Chivor i Muzo w Kolumbii.
Kamień ten stosowany był w leczeniu zapalenia oczu, szmaragdy moczono w wodzie lub zmielone mieszano z wodą i tak uzyskany płyn zakraplano do oczu. Szmaragdy stosowano jako antidotum przeciw truciznom, lek na wrzody i rany. Samo noszenie kamienia miało zapobiegać epilepsji.
Szmaragdy miały pomagać w trakcie ciąży i usuwać bóle porodowe. Ponieważ wierzono,że klejnot jest obrońcą niewinności, uważano,że blednie i mętnieje gdy są łamane przyrzeczenie i dokonywane złe uczynki.
Szmaragd jest szczęśliwy dla Raków, jego siłę wzmacnia kamień księżycowy.

Kamień księżycowy – odmiana ortoklazu. Fazą przeważającą jest adular, a fazą rozproszoną – albit.
Kamienie księżycowe reprezentowane są przez kryształy adularu i ortoklazu (zawierające listewkowate wrostki albitu), odznaczające się srebrzysto-perłową lub srebrzysto-niebiesko-perłową poświatą, przypominającą światło księżyca. Ten rodzaj opalescencji nazywany jest niekiedy adularyzacją.
Część kamieni księżycowych charakteryzuje się subtelną, tęczową grą barw lub migotliwością zwaną schillerescencją.
Podobno kamień księżycowy znany również jako Selenit ma pochłaniać promienie księżyca a tym samym jego właściwości. Uważa się, że pomaga na puchlinę wodną i zapobiega gorączką. Ma chronić podróżników od złego, szczególnie w trakcie morskich wypraw. Moc kamienia rośnie wraz z tym jak księżyca przybywa, a słabnie z jego zanikaniem.
Szczęśliwy dla Raków, można łączyć go ze szmaragdem.
Perła – wytwory małży (głównie perłopławów z rodzajów Pteria i Pinctada), rzadko ślimaków. Zbudowane są z tej samej substancji co wewnętrzna strona muszli (masa perłowa), której głównymi składnikami są węglan wapnia (w postaci aragonitu) i rogowata substancja białkowa (konchiolina), która spaja mikrokryształy skupione koncentrycznie wokół jądra. Perły powstają najczęściej w wyniku reakcji organizmu na ciało obce, które przedostało się do muszli. W jubilerstwie perły definiuje się jako „produkty naturalne pochodzenia organicznego, powstałe w płaszczu muszli perłopławów perłorodnych lub innych mięczaków”.
Pochodzenie nazwy "perła" nie jest pewne, być może zostało zapożyczone od gatunku małża (łac. perna) lub kulistego kształtu (łac. sphaerula).
Dawniej perły mielono na proszek i przyjmowano z wodą lub rozpuszczano jako lekarstwo w kwasach, w tej formie podawano na wszelkie dolegliwości.
Ale perły niestety nie są przeznaczona dla wszystkich. Noszone przez nieodpowiednie osoby tracą swój blask i dopiero odłożone na bok, po jakimś czasie go odzyskują.
Perły nie powinny być noszone przez Barany i Wagi, za to szczęście przynoszą Rakom. Można z nimi nosić szmaragd lub kamień księżycowy.