Kamienie szlachetne szczęśliwe dla zodiakalnych RYB

Ametyst -jest to odmiana kwarcu o zabarwieniu fioletowym, purpurowym lub purpurowo fioletowym. Swoją barwę zawdzięcza obecności żelaza i promieniowaniu radioaktywnemu Jego nazwa pochodzi z języka greckiego i oznacza "trzeźwy”, gdyż według greckich wierzeń, picie wina z czar ametystowych zabezpieczało pijącego przed upiciem się.
W Średniowieczu noszony był przez lekarzy, także często wybierany przez dostojników kościelnych jako kamień pierścieni biskupich.
Ametyst zawinięty w jedwab i przywiązany do skroni lub czoła miał być lekarstwem na bóle głowy, ale uprzednio należało go podgrzać na słońcu lub ogniu.
Kamień szczęśliwy dla Ryb ale i dla innych znaków również pożyteczny.

Kryształ Górski - bezbarwny, przezroczysty minerał. Znane są kryształy górskie o masie wielu ton, lecz kamienie warte oszlifowania zdarzają się dość rzadko.
Nieskazitelna czystość, silny połysk sprawiły, że był on często utożsamiany z diamentem; stąd wiele nazw nieprawidłowych jak: diament alaskański, bohemiński, islandzki, herkimer, meksykański lub marmora. Jest minerałem nadzwyczaj odpornym na działanie kwasów i zasad. Roztwarza się jedynie w kwasie fluorowodorowym.
Niekiedy występują w kryształach inkluzje obcych minerałów: goethytu (kwarc gwiaździsty), złota, pirytu, rutylu, turmalinu.
Sławne są małe, przezroczyste jak woda kryształy z marmurów Carrary (Włochy) i tzw. diamenty z Herkimer (okręg Herkimer w stanie Nowy Jork – USA). Jego średnica nie przekracza 1 cm.
Z kryształów górskich wyrabia się kule używane często przez wróżbitów. W krajach wschodu wyrabia się z niego bardzo popularne talizmany i wisiorki.
W starożytności w celach leczniczych skupiano przy jego pomocy promienie słońca, którymi naświetlano chore miejsca. W postaci proszku stosowano jako balsam do nacierania, a po destylacji w małych dawkach miał pomagać
Szafir biały - bardzo twardy minerał z gromady tlenków – niebieska odmiana korundu. Jest minerałem rzadkim.
Nazwa pochodzi od stgr. σάπφειρος sappheiros, w starożytności oznaczała przede wszystkim lapis-lazuli. Grecka nazwa została zapewne przejęta z języków semickich (hebr. sappir).
Spotykane są też szafiry o innych barwach: biały, bezbarwny (leukoszafir), jasnoróżowy, czerwonawy, pomarańczowoczerwony (paparadża tzw. hiacynt), purpurowy, fioletowy (ametyst wschodni), fioletowoniebieski (szafir kaszmirski), zielony (szmaragd wschodni), jasnoniebieski (akwamaryn wschodni), szary, brunatny, czarny.
Znane są też odmiany dwubarwne (szafir arbuzowy) oraz wykazujące asteryzm (szafir gwiaździsty).
Biały szafir posiada przymiot czystości, dlatego noszony był przez młode kobiety mając strzec ich niewinności. Ponieważ trudno go było pozyskać, był rzadko stosowany w amuletach. Cieszył się również powodzeniem wśród podróżujących, mając ich chronić na morzu i na ziemi.
Szafie biały przynosi szczęście osobom urodzonym pod znakiem Ryb