Podkowa - symbol szczęścia i ochrony

Podkowa – jest metalowym wzmocnieniem w kształcie litery U przybijanym gwoździami (zwanymi podkowiakami) do kopyt końskich w celu zapobiegania ścieraniu się kopyt. Podkowy mogą być przybite jedynie do przednich kopyt lub do wszystkich czterech. Wykonana jest najczęściej z żelaza lub stali. Obecne podkowy są najczęściej hybrydą stali i aluminium i są znacznie lżejsze od tych z dawnych lat, wykonywanych ręcznie w tradycyjnej kuźni.
Według przekazów ludowych, podkowa od najdawniejszych czasów wykorzystywana była jako symbol ochronny, przynoszący szczęście domowi na którym ją zawieszono. Przybijana nad drzwiami wejściowymi czy na murze, miała za zadanie odpędzać zło

Określa się ją symbolem szczęścia. Nie tylko domom miała je przynosić. Umieszczano ją również w bramach wejściowych, na kominkach, a nawet na masztach statków, jej kształt często wykorzystywano w architekturze sakralnej.
Sprzeczne są opinie co do kierunku wieszenia podkowy. Według jednej z teorii moc żelaza i owalny kształt podkowy powoduje, że żadna siła nieczysta nie odważy się przejść pod łukiem. Natomiast inna koncepcja głosi, że trzeba wieszać podkowę owalną częścią w dół, tak by szczęście wpadało w podkówkę
Historia podkowy jako symbolu szczęścia według niektórych żródeł sięga początków X wieku i związana jest z legendą o Świętym Dunstanie z Canterbury. To święty Kościoła Katolickiego, patron ślusarzy, złotników, kowali i muzyków, w przeszłości opat klasztoru Glastonbury i arcybiskup Canterbury (960-988). W czasach gdy był zakonnikiem i prowadził życie pustelnicze, wykonywał różne zajęcia, m.in.: dobrze opanował grę na harfie, ilustrował manuskrypty, jak i zajmował się też wyrobem przedmiotów z metalu.
Dustan, był bardzo pracowitym i uczciwym rzemieślnikiem. Moce piekielne nie mogły patrzeć na jego uczciwość i pobozność, wysłały wiec szatana, który przybrawszy postać człowieka, przyszedł do kuźni Dustana, by ten podkuł mu konia.
Dustan poczuł wyraźny zapach siarki, złapał diabla za kołnierz, zwiazał i powiesił na haku na ścianie następnie zaczął przypiekać rozżarzonym prętem żelaznym.Czart, przyzwyczajony do ogni piekielnych jednak przypiekania przez uczciwego i bogobojnego człowieka nie mógł wytrzymać, błagał o litość.
W taki to sposób przyszły święty wymusił na szatanie przysięgę, że będzie on omijał domostwa, nad którymi drzwiami widoczna będzie zawieszona zwrócona "rogami" w dół. Ponoć od tamtej pory podkowa stała się ochronnym symbolem każdego domostwa.

W siłę i moc podkowy przez wieki wierzono na tyle, iż wprowadzono ją do symboliki herbów, gdzie oprócz: krzyży, gwiazd, strzał i półksiężyców, należała do podstawowych godeł heraldycznych. Tu także miała pełnić funkcje ochronne dla określonego rodu, osady czy miasta