Przesilenie zimowe- magiczna pora

Przesilenie zimowe w większości kultur półkuli północnej było okazją do świętowania „odradzania się Słońca”. W starożytnym Rzymie obchodzono Saturnalia, w Persji – narodziny Mitry (bóstwa Słońca), wśród ludów germańskich – Jul, u Słowian – Święto Godowe. Na początku naszej ery przesilenie wypadało 25 grudnia według kalendarza juliańskiego. Stąd też data święta Bożego Narodzenia, które wyparło tradycyjne wierzenia.

W najdawniejszym chrześcijaństwie było tylko obchodzone jedno święto Pascha. Jeszcze w IV wieku jedynymi powszechnymi świętami kościelnymi była Wielkanoc i Zielone Świątki. Rocznicy narodzin Chrystusa nie obchodzono w ogóle. Święto Bożego Narodzenia pojawiło się w Egipcie w II wieku i było obchodzone 6 stycznia, w dniu urodzin boga Ozyrysa czy Ajona. Dopiero w 353 roku Kościół przeniósł rocznicę urodzin Chrystusa na 25 grudnia, dzień urodzin Mitry, niepokonanego boskiego Słońca, chciał go bowiem usunąć z potocznej świadomości. Adwent wprowadzono do kalendarza kościelnego dopiero w VI wieku.
Dzisiaj wiele obyczajów związanych ze przesileniem zimowym, prastarym świętem nowego,słonecznego roku, ma zastosowanie w naszych domach podczas Świąt Bożego narodzenia. Na przykład do tradycji święta Jule należy ozdabianie drzewka, na którym zawieszano naturalne ozdoby, orzechy, pierniczki, saszetki z ziołami oraz płonące świeczki. Również z tych wierzeń bierze się ozdabianie domu ostrokrzewem czy jemiołą, świętą rośliną Celtów.
Ważnym elementem świętowania jest uroczysta wieczerza. Tradycja mówi, że w jej czasie podaje się orzechy, owoce, ciasta owocowe, kompot z owoców.